Rzeka - opaska

RZEKA - opaska.

Czytając posty,oraz komentarze na Naszym Portalu-zwróciłem uwagę na pojawiające się pytania odnoszące się do terminologii rzeki,w celu identyfikacji łowiska.Niejednokrotnie pytanie jest tak sformułowane,że odpowiadający zakłada znajomość zagadnienia u osoby zadającej pytanie.Temu będzie poświęcony artykuł drugiej części -odnoszący się do zagadnienia-opaska.Jak należy postrzegać takie łowisko-oraz jakich ryb należy się tam spodziewać.

Rzeka-tocząc wody w swoim korycie,nieustannie zmienia łożysko,powodując denną erozję.Pomocny jest jej w tym działaniu silny nurt rzeczny-przemieszczając to łożysko między brzegami.Zmienność łożyska jest uzależniona od podłoża na którym znajduje się koryto-meandrowania rzeki.Akumulacja (odkładanie) osadów,czy podcinanie progów burt koryta (erozja boczna),podczas silnego nurtu oraz powodzi.

Łożysko potoków górskich jest utożsamiane z samym korytem-będące jednostronne (gdy przebiega przy samym zboczu doliny) ,czy dwustronne (kiedy równina zalewowa znajduje się po dwóch stronach koryta) ,oraz występujące przemiennie-w przypadku równiny zalewowej znajdującej się raz po jednej,czy z drugiej strony rzecznego koryta.

Hydrobiolodzy określają strefę rzeki-dzieląc ją na źródliskową (Krenal),obszar strumieniowy (Rhitral)-strefę właściwą (Potanal)-który z kolei rozgraniczają na trzy strefy;Epipotanal (będący górnym odcinkiem rzeki);Metapotanal-gdy kąt nachylenia zwierciadła wody,a także jej prędkość jest mniejsza-zmniejszając tym samym erozję dna rzeki na korzyść erozji bocznej,co powodując meandrowanie (zakola) poszerza dolinę rzeczną.Zachowując jednak żwirowate podłoże dna.
Hypopotanal-ruch wody wolny,na skutek mniejszego spadku jej zwierciadła.Muł oraz piasek wypełniający dno łożyska i koryta,jest naniesiony i odkładany z wyżej położonych odcinków rzeki-tworząc dodatkowo odcinek deltowy w jej końcowym biegu-gdy uchodzi do morza,jeziora czy innej rzeki.

Regulacja rzeki polega na przekształceniu rzecznego koryta,zmieniając na stałe jego pierwotny kształt za pomocą trwalszego materiału,niż ten przez który przemieszcza się koryto rzeczne.Zwiększając jednocześnie przepustowość samego koryta,przy zmniejszeniu groźby wylania wody-powodzie,czy wezbrania po roztopowe.Udostępnienie rzeki do żeglugi śródlądowej jest także nie bez znaczenia-prowadząc jednocześnie szereg współzależnych działań by nurt rzeczny był uregulowany-o stałej prędkości i unormowanej głębokości samego koryta-nie zagrażając terenom do niego przyległych.Wzdłuż koryta rzecznego buduje się długie umocnienia-okładziny z faszyny,betonowe lub kamienne-zwane opaskami lub brzegosłonami.Ponadto buduje się ostrogi,czyli wychodzące z nabrzeża w poprzek nurtu wąskie wały kamienne,umocnione wbitymi w dno palami.Z czasem przestrzeń między ostrogami (zakola) jest wypełniana przez piasek i muł naniesiony przez rzekę-podnosząc przez to (z biegiem lat) lustro wody,grożąc zalaniem przyległych terenów.

Opaska będąca umocnieniem zewnętrznego zakrętu łuku rzeki-w miejscach gdzie nurt powoduje erozję boczną brzegu z największą mocą-ustawia się betonowe,kamienne,faszynowe wzmocnienia brzegów,by zapobiec zabieraniu materiału brzegowego przez rzeczny nurt.

Strukturę budowlaną opaski dostrzegamy przy niskim stanie wody-rozróżniając kamienne narzuty,czy betonowe.Nie dostrzegamy natomiast tz.'materaców' wykonanych z wikliny-będących umocnieniem brzegu oraz dna.'Materac' jest rodzajem przeplatającej się maty,wykonanej z pędów wikliny-stabilizującej rozmieszczenie głazów kamiennych oraz elementów narzutowych betonu,łącząc brzeg z dnem łożyska rzeki.W miejscach szczególnie narażonych gwałtownym przyborem wody,opaska jest najczęściej dwustronna (obu brzegowa).Na obszarach struktury rolniczej,może być typowo faszynowa,to znaczy-wykonana z drewna i wikliny,bez elementów kamiennych i betonowych.

Dla każdego rodzaju wędkarstwa,miejsce opaski jako łowiska jest bardzo atrakcyjne-wiklinowy 'materac',kamienie-porośnięte krzakami i drzewami,z których spada do wody robactwo-przyciąga ryby wszelkiego gatunku.Zróżnicowanie dna-daje schronienie dużej ilości drobnicy-przyciągając w to miejsce drapieżniki.Nurt rzeki modelując podłoże łożyska koryta-za taką opaską tworzy rynny i doły-niekiedy o znacznej głębokości.Takie głębie są miejscem schronienia sandacza i suma-atakującego potencjalne ofiary od spodu w kierunku płycizny.W miejscach o mniejszej głębokości trafiają się ataki szczupaka-na wypłyceniach i krawędzi rynny natrafimy na bolenia.Natomiast brzegi zadrzewione obfitują w jazie,klenie i liny-oraz nieduże egzemplarze okonia.

W przeciwieństwie do innych miejscówek na rzece-rynna,dołek,głębia,wypłycania-w odniesieniu do opaski nie znajdują żadnego schematyzmu-tworząc odmienną strukturę dna na całej długości takiego uformowania strukturalnego umocnienia brzegu.Pozostaje wyłącznie szukanie odpowiedniej miejscówki,na zasadzie prób i błędów. Jednak takie miejsca są rozpoznawalne dzięki znajomości sublitoralu-tj.strefa dna zbiornika wodnego graniczącego z litoralem,a odnoszącego się do granicy występowania roślinności.Na takim stoku (sublitoral-litoral) ,gromadzi się dużo szczątków pochodzenia litoralnego-trudniej rozkładalne części roślinności twardej,muszle mięczaków itp.

Eurolitoral,Mediolitoral-jest właściwą strefą brzegową-znajdująca się w zakresie wahań poziomu wody w zbiorniku,bardzo bogata w rozkładające się w szczątki organiczne,o bujnym rozwoju bardzo specyficznych zespołów zwierzęcych-obficie tu występują larwy kilku rodzin muchówek,pareczniki,pijawki,skorupiaki,skoczogonki.Przykładowe zdjęcia w galerii publikacji.

Rozpoznając takie miejsce można skupić się na taktyce połowu.
Niewielkie wirówki,czy lekko obciążone jigi-prezentowane rybom wzdłuż brzegu,w niewielkiej od niego odległości-w ciągu dnia zapewnią świetną zabawę z okoniami. Używając podłużnych wahadłówek (wąskich),na głębokości dna zbiornika 1,5m-zbrojąc wabika w pojedynczy hak-spodziewać się można sandacza,bolenia czy szczupaka.Są to przynęty nr. 1 na taką wodę.Zastępując kotwiczkę brzuszną małym ciężarkiem (chroniąc przynętę przed niepotrzebnym zaczepem),w pływających woblerach-średnie,podłużne 5-8 cm.-obławiając ton wodną do 1.2m.Czy też obrotówka od numeru 1 do 3,w zależności od siły nurtu (4-12 g.) ,oraz głębokości.W takich miejscach stosowanie jigów nie jest najlepszym pomysłem-gdyż powodują zbyt dużo zaczepów w okolicach brzegu-preferując zdecydowanie przynęty rybo podobne.Prezentujące swoim kolorem oraz pracą krąpia,klenia czy uklejkę-jednocześnie rezygnując z wszelkich raków,żab i jaszczurek.Głębokość w tych miejscach wynosząca ok. 0,5 m,jest żerowiskiem ryb-szczególnie wieczorami (na końcu opaski)-podczas spiningowania ze szczytówką uniesioną do góry,stosując przynęty płycej pracujące w wodzie.

Znajdująca się nie opodal rynnę obławiamy cięższymi wabikami-pamiętając jednak o istnieniu 'progu' rynny w takim łowisku-który to w krótkim czasie jest w stanie zniszczyć (przetrzeć,postrzępić) naszą linkę.W pierwszej serii rzutów stosuję wabiki które nie żal będzie stracić na 'ostrzu progu'-do momentu poznania topografii takiego uskoku,oraz dna samej rynny.

Szczegółowe rozpoznanie opaski nie należy do łatwych zadań.Trzeba poświęcić kilka wypraw zanim poznamy specyfikę dna,znajdujące się w niej (miejscówce) podwodne przeszkody,czy zwyczaje żywieniowe przebywających tam ryb.Warto więc poświęcić jej (tzn.opasce) kilka wypraw-niejednokrotnie bezowocnych-by zamieniając ją na nocne łowisko,pozostając niezauważalny dla pozostałych wędkarzy. Spining-ując na opasce o różnych porach dnia,stosując różne wabiki-zróżnicowaną taktykę ich prowadzenia,różne miejsca połowu-odkryjemy faktyczną jej rybność.

Nocny spining na opasce będzie strzałem w dziesiątkę.Zastosowanie znajdują rybokształtne woblery,które nie będą schodziły zbyt głęboko-symulujące uciekającą rybkę z głębiny w kierunku płycizny-poruszająca się w niezbyt szybkim tempie.Jeśli jeszcze wobler jest zaopatrzony w 'grzechotkę'-medalowy okaz będzie tylko kwestia czasu-jeśli na opasce w nocnym spiningu poświęcimy kilka godzin.

W nocy ciemniejszy strój będzie wskazany-celem maskowania swojej obecności.Odradzam natomiast przemieszczanie się brzegiem opaski poszukując ryb.Jakikolwiek hałas dochodzący z brzegu są w stanie uczynić Nasze spining-owanie całkowicie bezrybnym-kiedy ryby przebywają w niedużej od brzegu odległości 2-5 m.

W czasie nocnego spiningu sprawdza się szczególnie Prowadnica woblerów-gdy do obłowienia mamy rynnę koło opaski-zamiast stosować 'boczny trok',czy 'Pałeczkę tyrolską'.Prowadnica w swej prostocie budowy jest możliwa do wykonanie przez każdego. Penetrując odcinek rynny-znacznie oddalony od stanowiska dla lekkiego wabika,czy też zbyt głęboki dla Naszego woblera (pływający),by skrócić czas dotarcia do dna.Zastosowanie prowadnicy umożliwi Nam użycie tak małych,jak i sporych rozmiarów woblerów-bez 'drżenia serca' o ich utratę-co często przytrafia się woblerom tonącym-gdy czas zejścia na żądaną głębokość trwa niejednokrotnie wieczność.Brania ryb są lepiej odczuwalne na kiju z zastosowaniem prowadnicy,niż w przypadku stosowania 'bocznego troka'.

Zmieniając przynętę w nocy,pomocna będzie czołowa 'ledówka'-gdyż nie wymaga dodatkowej reki.Pamiętając by nie kierować światła na powierzchnię wody-używając ją tylko w sytuacjach konieczności manualnych.
Bardzo pomocny będzie chwytak-zamiast podbieraka.Zalety-zajmuje bardzo mało miejsca (przypięty do paska spodni,umożliwia obsługę jedną ręką) ,nie uszkadza śluzu ryb,oraz ich nie kaleczy o siatkę-warto w niego zainwestować fundusze.

P.S.

Dziękuję kolegom za udostępnienie zdjęć; GLAPKA ;KABAN ;VON TRZMIELKE.