Dwudniowa zasiadka, jak najbardziej na plus

Planowałem ten wyjazd już od końca czerwca. Plany trochę pozmieniały się, ale wyjazd musiał dojść do skutku. Wcześniej wszystko zostało już dokładnie zaplanowane. Kulki gotowe, zestawy zrobione dzień wcześniej... Namiot jest, torby popakowane, wypad do Biedronki po jedzenie i wodę można odznaczyć fajeczką na kartce. Po prostu już wszystko gotowe, teraz zostaje tylko czekać na ten piękny dzień i mieć nadzieje na duże karpie...

Pogoda dzień przed wyjazdem nie była zbyt optymistyczna. Przelotny, mocny deszcz dawał się odczuć. Cały czas "kapało" z nieba, błoto robiło się coraz większe, a przecież mieliśmy w planach rozłożyć biwak na cyplu... Błoto na cyplu to nic dobrego. Jednak już we wtorek wieczorem zaczęło się przejaśniać, w końcu wychodzi słońce! W nocy jeszcze lekki deszczyk, ale lekki, więc taki może być. W środę rano jeszcze czasami coś lekko popadało, ale to tak bardzo lekko. 15 lipca około 11:30 wyjeżdżamy z domu na staw. Kilka minut przed 12 jesteśmy na naszym łowisku. Przenosimy z kolegą cały sprzęt z auta na cypel.  Błota nie ma – jest dobrze. Rozkładamy namiot i przygotowujemy sprzęt. Zdecydowałem się na wywiezienie jednego gruntu z pelletem na włosie pod grążele, gdzie w maju straciłem szansę na ładnego karpia – po zacięciu ryba wypłynęła pod powierzchnie i wypluła haczyk. Woda jest tam płytka, jakieś 0,75 – 1 m. Pellet na włosie, a nęciłem również tym samym pelletem, moczonym wcześniej w dipie o zapachu ryby. Pellet również miał zapach rybny, więc dip tylko wzmocnił jego zapach. Drugą wędkę postanowiłem wywieźć pod trzciny. Tak jak zawsze dosłownie 20 cm od gęstych trzcin, w które biorąca ryba nie ma prawa wejść, ponieważ po prostu za gęsto tam rosną. Tutaj na włos poszła kulka 16 mm masło-krem, również tym samym nęciłem oraz tym samym dipem wzmocniłem przynętę i zanętę. Po przygotowaniu zestawów do wywiezienia poszedłem do karpiarzy łowiących obok po łódkę. Oczywiście pójście po łódkę zeszło trochę długo, bo zaraz nawiązała się rozmowa. Dowiedziałem się, że w nocy z naszego cypla udało się im złapać amura około 8 kg. Dobra zapowiedź naszego dwudniowego pobytu tutaj. Wziąłem od kolegów łódkę i przypłynąłem do naszego stanowiska.

Później rozpalamy ognisko. Zero brań, pełni nadziei czekamy na noc. Zaczyna się pięknie. Około 23 odjazd. Zacinam rozpędzoną rybę i... pudło. Jak to możliwe!? Zestaw samozacinający, z ciężarkiem 80 gram + piękny odjazd... To nie możliwe, że nie udało się zaciąć. Zarzucam zestaw "na ślepo", bo łódką nie chciałem wypływać w ciemnościach. Za jakąś godzinkę kolega ma odjazd. I sytuacja się powtarza... Nic, cisza, pudło... Zarzuca wędkę w to samo miejsce przed siebie. Moja wędka była zarzucona na pewno jakieś 20 metrów obok. Około godziny 2 z namiotu wyciąga nas odjazd i niemiłosierne piszczenie mojego sygnalizatora. Zacinam i coś siedzi... Zaraz dosłownie 2 sekundy później kolega tak samo. Aż tu nagle luz... Razem zwijamy zestawy, a tu... Nasze zestawy są splątane! Ale jak to! Przecież dzieliła ich tak duża odległość, a ryby nie mogły ich splątać... Tak długo nie odjeżdżały na wolnych biegach... Do dziś zastanawiam się jak to możliwe (!). Jakieś 30 minut później koledzy z "pod drzewa" proszą nas o pomoc. Na jednej z ich wędek ryba ładnie odjechała, a później wpłynęła w trzciny. Musieli popłynąć po nią łódką. Gdy odplątali rybę z zaczepu ta zaczęła ich ciągnąć po stawie! Ale niestety po chwili się zerwała... Opowiadali, że gdy odplątywali rybę, zauważyli amura, według nich waga +/- 15 kg. Duży!

Czuję, że jest duży, ale myślę, że powyżej 10 kg nie ma. Po kilku minutach mamy go przy brzegu. Wydaje się zmęczony, więc próbujemy podbierać. Wcale tak nie jest! Amur ucieka. Jeden odjazd, przyciągam go do brzegu, drugi odjazd i to samo. Po kilku takich odjazdach proszę kolegę o to, by nagrywał walkę, ponieważ wiem, że może to być świetna pamiątka. Z rybą do tej pory męczę się około 10 minut. Film trwa niecałe 15 minut, a jeszcze później, po jego zakończeniu walczyłem z amurem kilka minut. To był najdłuższy hol w moim życiu. Podbieramy rybę rękoma – łapiemy poniżej płetw piersiowych i za ogon – nasz podbierak niestety uległ awarii już dzień wcześniej...